ارائه الگوی طراحی داخلی در خانه های تاریخی مبتنی بر الگوهای تعاملی میان هویت تاریخی بنا و نیاز معاصر (نمونه موردی: خانه نقشینه تبریز)

خانه نقشینه خانه ای مسکونی و بسیار زیباست که دارای پتانسیل تبدیل شدن به یک اتفاق در آن رخ نداده و خانه با توجه به استانداردهای گذشته به حیات خود ادامه می دهد و از این روی آسایش و رفاه کافی را برای ساکنان خود فراهم نمی کند. با اندکی توجه و تفکر می توان این خانه را به فضایی مطلوب برای زندگی تبدیل کرد، بدون آنکه به خانه و ارزش های کهن آن آسیبی وارد شود و ایده معمارانه آن زیر سوال برود. در این پروژه پس از مطالعات اولیه، سعی شده الگویی برای طراحی داخلی های تاریخی طرح شود. از میان سه رویکرد 1.تلقی بنا به عنوان یک اثر با هویت صلب و تغییر ناپذیری 2.تعامل و خلق نوعی رابطه میان امروز و دیروز و 3.طراحی با گرایش بیشتر به هویت نو و معاصر، رویکرد دوم را به عنوان رویکردی متعادل و متناسب برای حفظ هویت تاریخی بنا و نیز قابل زیست کردن آن و استفاده از پتانسیل های آن برگزینیم و طرح احیا توسط بازنگری در پلان با درنظر گرفتن و احترام به ایده اصلی معمار و نیز دستکاری در حدی که بتوان از فضاهای متروک استفاده حداکثری و مطلوب را برد، تهیه شد و طرح داخلی نیز در همین راستا توسط اسکیس های دستی معرفی می شود. تحقیق از نوع کاربردی می باشد و با روش همبستگی و تجزیه و تحلیل چند متغیر وابسته به موضوع به تحلیل کیفی موضوع می پردازد. و موارد لازم از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای بدست آمده و از خانه نقشینه نیز به عنوان نمونه موردی، در پیاده کردن نتایج تحقیق استفاده شده است.

Keywords:

طراحی داخلی , خانه تاریخی تبریز , هویت , احیا , الگوی طراحی