بررسی تاثیر خشکسالی بر کاهش عملکرد تولید برنج در شالیزارهای گیلان و نقشدورههای آموزشی- ترویجی در کاهش اثرات ناشی از آن

خشکسالی، بارش کمتر از متوسط سالانه و توزیع نا موزون بارندگی در منطقه است. با کم شدن بارندگی یا فقدان آن برای یک مدتطولانی، مزارع ، باغها، مراتع و جنگل هایی که منابع آبی مورد نیاز آنها از ریزشهای جوی تأمین می گردد به طور مستقیم زیان میبینند.برنج از محصولاتی است که برای رشد و نمو خود به آب زیادی نیاز دارد و خشکسالی و کم آبی تأثیری مستقیم بر عملکرد آن ایجادمیکند. تحقیق حاضر در سال 1388 انجام شد و به بررسی تاثیر خشکسالی بر عملکرد تولید برنج میپردازد و تاثیر دورههای آموزشی-ترویجی در کاهش اثرات ناشی از این پدیده را مورد بررسی قرار میدهد. این تحقیق از نوع توصیفی– مقایسهای است و ابزار اصلیگردآوری اطلاعات میدانی آن پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق، شال یکارانی هستند که طبق اطلاعات سازمان جهاد کشاورزی درسال 1388 دچار خشکسالی و کم آبی بودند. تعداد 270 نفر از این شال یکاران با استفاده از روش نمونهگیری طبقه ای متناسب، انتخاب وپرسشنامه مزبور با کمک محقق توسط آنها تکمیل گردید. نتایج حاصله به صورت توصیفی و استنباطی مورد ارزیابی قرار گرفت. بهمنظور تعیین میزان تأثیر خشکسالی، سال زراعی 87 (سالی که شالی کاران از منبع مطمئن آب برخوردار بودند) با سال زراعی 88 (سالیکه شال یکاران دچار خشکسالی و کم آبی شده بودند) مقایسه گردید. متغیر مستقل تحقیق، شرکت در دورههای آموزشی- ترویجی ومتغیر وابسته آن میزان عملکرد برنج میباشد. نتایج به دست آمده نشان داد خشکسالی سبب کاهش عملکرد تولید برنج سفید به اندازه262 کیلو گرم در هکتار گردیده و همچنین بین میزان خسارت افرادی که در دوره های آموزشی– ترویجی شرکت کرده بودند و افرادیکه شرکت نکرده بودند از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود دارد به گونهای که افراد شرکت کننده در دورههای آموزشی- ترویجینسبت به کسانی که در این دورهها شرکت نکرده بودند خسارت کمتری را متحمل شدند.

Keywords:

خشکسالی , عملکرد , برنج , دورههای آموزشی- ترویجی