صلاح الدین قادری - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی
کمال خالق پناه - عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان

هدف این مقاله کاوشی در صورت بندی گفتمانی سیاست های فرهنگی شهرداریتهران است. ایده نظری این مقاله این است که سیاست فرهنگی در شهرداریتهران بر پایه کردارهای گفتمانی استوار است که تعیین کننده حقیقت فرهنگ وشمول و طردهای حو زه فرهنگی هستند.برای مفهوم سازی این امر از سنت آلمانی به مثابه پرورش و فرایند رشد انسانیآغاز و سپس سنت های نظری در مطالعات سیاست های فرهنگی را مطرح کردهو در سنت مطالعه بازاندیشانه سیاست های فرهنگی، بحثی فوکویی از گفتمان حکومت مندی و کردارهای گفتمانی را اساس نظری خود قرار می دهیم. انواع واشکال سیاست فرهنگی در این سنت که توسط جیم مک گوییگان مطرح شدهاست، پلی در جهت مطالعه تجربی در حو زه سیاست های فرهنگی شهرداریتهران خواهد بود. تاریخ بررسی صورت بندی سیاست های فرهنگی شهرداریتهران نشان می دهد که سیاست فرهنگی حوزه ای تفکیک شده از سیاست هایفرهنگی دولتی ندارد، ولی اشکال و حوزه های مورد خطاب آن مدام در حالدگرگونی بوده است.در این مقاله، به منظور بررسی شکل های سیاست گذاری فرهنگی در شهرداریتهران، به اسناد و متن های مدون در این حوزه در دروه های مختلف مراجعهشد. تنها در سه دوره اسناد قابل اعتنایی وجود داشت که مورد بررسی قرارگرفت. این دوره ها عبارت بودند از: سال های نخستین بعد از جنگ. ۱۳۶۸ )، دهه هفتاد و نیمه دوم دهه ۸۰ -۱۳۶۹)اسنادی که در رابطه با این دوره ها بررسی شد:،۱۳۶۸- ۱. عملکرد شهرداری تهران در سال های ۱۳۶۹۲. برنامه استراتژیک شهر تهران با عنوان شهری با فرهنگ غنی،.(۱۳۸۸- ۳. برنامه پنج ساله شهرداری تهران ( ۱۳۹۲بررسی سه برنامه در حو زه سیاست های فرهنگی نشان می دهد که دو گفتماندولتی فیزیکی و دولتی مردمی بر این سیاست ها حاکم هستند.

سیاست گذاری فرهنگی، شهرداری تهران و کردارهای گفتمانی