سید ابوالحسن ریاضی - عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

برخی از صاحب نظ ران بر این باورند که مارکس با طرح کردن رابطه مناسباتتولیدی با هنر، پیشگام موضوع اقتصاد فرهنگ محسوب می شود؛ ولی این بحثدر میانه قرن بیستم طرح شده است و در کمتر از سه دهه به عنوان موضوعیمستقل، وارد طبقه بندی انجمن اقتصاد آمریکا شد. با وجود نزدیک به چهاردهه از عمر این دانش و یافتن جایگاهی مناسب در کشورهای پیشرفته، اینحوزه از دانش هنوز در برخی از حوزه ها درگیر چالش های بسیاری است. از یکسو اهالی فرهنگ و هنر تمایلی به همراهی با بازار نشان نمی دهند و از دیگرسو مدیران اقتصادی، سیاست گذا ران و برنامه ریزان ارشد با اعتقاد بر هزینه بربودن و نیازمندی فرهنگ به یارانه ها و حمایت های مالی از نزدیک شدن به اینبخش سر باز می زنند. از جمله مهم ترین موانع این همگرایی، مشکل کمیت پذیردر دهه ۸۰ میلادی با ارائه فهرستی « یونسکو » . کردن موضوعات فرهنگی استگام بزرگی در حل این معضل « آمارهای فرهنگی » از مقوله ها تحت عنوانبرداشت. بر این اساس فعالیت های فرهنگی امکان اندازه گیری و مدیریتاقتصادی را یافتند. شاخص های یونسکو در سال های پایانی هزاره قبل بیانگررشد شتابان مبادلات فرهنگی و افزایش سهم فرهنگ در تولید ناخالصکشورهای پیشرفته است. اطلاعات ارائه شده در مورد برخی از فعالیت ها مانندسینما، کتاب و مطبوعات، حاکی از فعال نشدن ظرفیت های کشور و فاصله زیادما با این گروه ازکشورهاست. در این میان کلان شهرها با ایفای نقش بسیارمهمی در این زمینه، ضمن دستیابی به منبع پایدار درآمد شهری به اقتصاد ملینیز کمک زیادی می کنند. اقتصاد فرهنگ در شهرهای جهان با افزودن سهمافراد تحصیلکرده و خلاق در مرکز کسب وکار، سهم خود را در اقتصاددانش بنیان و جهانی امروز افزایش داده اند. شاهد این مدعا ارقام شگفت انگیزدرآمد ناخالص این شهرها در سال ۲۰۱۱ است. شهردار و شورای شهر تهران بهاستناد قوانین حمایت کننده در یکپارچکی مدیریت شهری و نیز باور و ارادهکافی در شکل دهی به حاکمیت محلی و مستقل و نیز ظرفیت های بالقوه و بالفعل زیرساخت ها و نخبگان فرهنگی و هنری شهر تهران، می تواند در اینزمینه به افق های بلندی دست یابد. راهبردها، الزامات و اقدامات این موضوعبه تفصیل پیشنهاد شده است.

اقتصاد فرهنگ، درآمد پایدار شهری، تهران، آمارهای فرهنگی و درآمد شهرهایجهانی