حمیدرضا باقری - دانشجوی دکترای مهندسی شیمی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
حسن هاشمی پور رفسنجانی - دکترای مهندسی شیمی، دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
حسین کمانداری - دانشجوی دکترای مهندسی شیمی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
هادی نجارزاده - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

نیاز به گاز طبیعی در سراسر دنیا با کمترین هزینه سبب ایجاد یک روش جدید برای ذخیره سازی و حمل گاز طبیعی به شکل هیدرات شده است. هیدرات گازی یک جامد بلوری است که در آن مولکول های گاز توسط مولکول های آب احاطه شده اند. یکی از مهم ترین خواص هیدرات، نسبت بالای گاز به جامد در آن است. اما مشکل اساسی استفاده از هیدرات در صنعت، سرعت پایین تولید آن می باشد. برای رفع این مشکل، از مواد بهبود دهنده استفاده می شود. این مواد می توانند حجم گاز محبوس شده در شبکه هیدرات را افزایش داده و با تغییر شرایط ترمودینامیکی تشکیل هیدرات، سبب بهبود سرعت تشکیل آن شونده بطوری که کریستال هیدرات در دمای مورد نظر و در فشار پایین تری تشکیل شود. از جمله این مواد می توان به سورفکتانت ها و هیدروتروپ ها اشاره نمود. رفتار فازی سیستم های هیدرات گازی در حضور سورفکتانت ها و هیدروتروپ ها نسبت به حالت گاز- آب خالص دستخوش تغییر می شود. در این تحقیق مطالعات انجام شده در زمینه اثر حضور مواد بهبود دهنده پاراتولوئن سولفونیک اسید (pTSA) و سدیم دودسیل سولفات (SDS) در فاز مایع مورد بررسی قرار گرفته است.

سورفتکانت، هیدروتروپ، هیدرات گازی، غلظت بحرانی مایسلار