تاثیرات تراوایی نسبی وابسته به سرعت بر بهره دهی مخازن گاز میعانی

در مخازن گاز میعانی با کاهش فشار به زیر فشار شبنم همواره مقداری از میعانات در مخزن انباشته می گردند. با گذشت زمان و افت فشار بیشتر در اثر تولید بر مقدار این میعانات افزوده شده و در نهایت سه ناحیه در مخزن گاز میعانی تشکیل می شود. در ناحیه اول که در مجاورت چاه قرار داشته، میزان اشباع میعانات بیشتر از مقدار بحرانی بوده و میعانات قادر به حرکت به سمت چاه می باشند. در ناحیه دوم میعانات وجود داشته اما قادر به حرکت نیستند و در ناحیه سوم، فشار بیشتر از فشار شبنم بوده و میعانی وجود ندارد. با توجه به اینکه تراوایی نسبی گاز و میعانات وابسته به اشباع می باشند و اشباع تابعی از فاصله از دهانه چاه می باشد، در نهایت تراوایی نسبی به صورت تابعی از مکان بوده و در محاسبه بهره دهی چاه نمی توان آن را از انتگرال شبه فشار خارج کرد. بنابراین شکل دیگری از انتگرال شبه فشار مورد استفاده قرار می گیرد که اولین بار توسط فیونگ معرفی گردید. با توجه به اینکه میزان اغتشاش در مخازن گازی بالاتر از مخازن نفتی می باشد، همواره انحراف از جریان ایده آل دارسی وجود دارد که به این پدیده اینرسی منفی می گویند. پدیده دیگری که در چاه گاز میعانی مشاهده گردیده است بهبود تراوایی نسبی با افزایش سرعت و عدد موئینگی می باشد که به آن جفت شدگی مثبت می گویند.جهت مشاهده همزمان اثرات این دو پدیده، مدلهای تراوایی نسبی وابسته به سرعت مختلفی پیشنهاد گردیده اند. در این پژوهش سعی شده است تاثیر اعمال این مدل ها بر عملکرد مخزن گاز میعانی مورد بررسی قرار گیرد.