ارزیابی کاربرد روش های حرارتی و مواد نوین در ازدیاد برداشت منابع نفتی

نفت های سبک به دلیل نرخ تولید بالا و هزینه تولید پایین پیش از هر منبع هیدروکربنی دیگری تولید شده اند. با افزایش مصرف انرژی و کاهش منابع و ذخایر نفت سبک، تولید نفت به ناچار به سمت اکتشاف و تولید از منابع غیر رایج مانند نفت های سنگین فوق سنگین سوق خواهد یافت. در منطقه خاورمیانه حدود 78/2 میلیارد بشکه نفت خام سنگین قابل بازیافت وجود دارد. ایران نیز با داشتن مخازن نفتهای سنگین و فوق سنگین درحال تولید در خوزستان و خلیج فارس و مخازن اکتشاف شده مانند کوه موند و زاغه در جمع دارندگان و تولید کنندگان نفتهای سنگین جهان قرار دارد. نیاز حس می شود که باید به دنبال روش هایی برای بهبود برداشت نفت از این مخازن بود. این مقاله به مطالعه موانع وافق های نو در ارتقای خود روش احتراق درجا به عنوان روشی برای ازدیاد برداشت نفت خواهیم پرداخت. همانگونه که اشاره خواهد شد، این روش علی رغم سابقه طولانی و مزایای عملیاتی بسیار مناسب نرخ شکست نسبتا بالاتری نیز داشته است که ناشی از پیچیدگی بالای این روش و فقدان عوامل کنترلی مناسب حین عملیات است. بنابراین هر تلاشی برای شناسایی بیشتر و بهتر عوامل موثر و اتخاذ روش های نوین برای کنترل بازدهی فرایند می تواند در بهبود عملکرد روش و گسترش دامنه کاربردهای عملیاتی آن در مخازن متنوع موثر باشد و به همین دلیل در این گزارش بر بهبود عملکرد احتراق درجا و ارزیابی پتانسیل راهکارهای آن خواهیم پرداخت.

Keywords:

احتراق درجا , نانو مواد , ارتقای نفت خام , سوخت نهشته شده