رضا یوسفی سعیدآبادی - استادیار و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
حسنا کاشف - دانشجوی دکترا مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
حمیده یوسفی سرکتی - دانشجوی دکترا مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

گسترش بی سابقه موارد تحریم و نیز ازدیاد دامنه تحریم های اقتصادی بعد از هزاره سوم میلادی ضرورت مطالعه و تحقیق روش تحریم اقتصادی سازمان ملل متحد را بیش از پیش آشکار می نماید. هر چند موضوع اعمال تحریم های اقتصادی موضوع و پدیده جدیدی در روابط دو یا چند جانبه و بین المللی نمی باشد ولی عملکرد سازمان ملل متحد در این رابطه بگونه ای بوده است که این موضوع را به یکی از واقعیت های بین المللی قابل توجه در روابط بین الملل مبدل کرده است. در نتیجه در اعمال تحریم های اقتصادی جنانچه هدف از تحریم ضربه زدن به مردم باشد بایستی به عنوان یک عمل غیراخلاقی ارزیبی شود. (Kochler,1995) تحریم به عنوان ابزاری برای اعمال فشار، از قرن ها پیش مورد استفاده کشورها بوده و پس از تشکیل سازمان ملل متحد نیز این ابزار در شرایط مختلف توسط شورای امنیت این سازمان مورد بهره برداری قرار گرفته است. تحریم اقتصادی نوعی دیپلماسی اجبار است که در آن امیزهای از زور و دیپلماسی به صورتی هدفمند استفاده می شود تا دشمن را که به دنبال تغییر وضع موجود است و یا هم اکنون وضع موجود را دگرگون ساخته است، وادار نماید تا در تصمیم خود تجدید نظر کند. تحریم اقتصادی اهرمی است که کشور مخالف را به این نتیجه می رساند که هزینه تمکین در برابر خواست کشور تحریم کننده کمتر از هزینه ناشی از اعمال تحریم اقتصادی علیه آن کشور است. در مقاله حاضر ضمن تعریف و تبیین و تاریخچه تحریم و تأثیر آن بر سلامت عمومی به مطالعه پیرامون ادبیات موجود در این زمینه پرداخته می شود و در نهایت این نتیجه حاصل می شود که تحریم ها با هر هدف و روشی که بر گروهی خاص اعمال می شوند، سرانجام دامنه اش تمام جامعه را در بر خواهد گرفت، و در کشور خود ایران باید تلاش کنیم تا توانمندی های لازم را جهت مقابله و کاهش تحریم ها را تقویت نماییم.

تحریم، تحریم اقتصادی، سلامت عمومی