محمد متین پارسا - دانشجوی کارشناسی ارشد جزا و جرم شناسی دانشگاه پردیس فارابی تهران
فائزه سلیم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه شهید بهشتی
سمیه علیزاده نجد - دانشجوی کارشناسی ارشد جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس

در منشور سازمان ملل، برقرای تحریم جهت اعمال فشار بر کشورهای تهدید کننده ی صلح بین المللی، به عنوان یکی از راه حل های غیرنظامی پیش بینی شده است. تحریم یک کشور معمولاً یک یا چند هدف مستقیم و ظاهری را به دنبال دارد، اما در این بین، اهداف غیرمستقیم یا به تعبیری اعلام نشده ای را نیز دربردارند. نکته حایز اهمیت این است که به هر ترتیب این اعمال فشارها بیشترین آسیب و اثرات را بر اشاخص تابع دولت (مردم) کشورهای تحت تحریم، وارد می کند. در راستای تحرمات به عمل آمده از سوی کشورهای آمریکایی و اروپایی (اتحادیه اروپا در رأس آن)، کشور امریکا بر اساس نقش و موقعیت ویژه ای که در شورای امنیت دارد موجبات تحریم اقتصادی علیه ایران را فراهم آورده است. این اقدامات همراه با آثار سوء مستقیم و غیرمستقیم در ابعاد مختلف برای دولت و ملت جمهوری اسلامی بوده است. از جمله آن، خللی است که در واردات داروها و به تبع آن بحران اقتصادی ناشی از هزینه های تهیه لوازم پزشکی و اقلام دارویی به وجود آمده است. بر اساس نتایج این پژوهش در فرآیند ارزیابی تحریم های اقتصادی، هر دو آثار و نتایج مستقیم و غیر مستقیم حائز اهمیت بوده است. این فشار اقتصادی تنها به این بخش درمانی خلاصه نمی شود. بانکداری، تجارت، خدمات همه و همه تحت تأثیر هستند. بنابراین توجه به هردو رویکرد میزان و عمق بیشتری از نقض آشکار حقوق بنیادین بشر را نمایان می کند.

تحریم، اقتصاد، حقوق بشر، شورای امنیت