سودابه سیفی - کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
امین علیزاده - هیئت علمی گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری - هیئت علمی گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
محمد بنایان اول - هیئت علمی گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد

قسمت چشمگیری از ایران را مناطق خشک و نیمه خشک دربرگرفته و این مناطق معمولاً با خشکی وشوری مواجه هستند. در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش همزمان شوری و خشکی و سهم هریک ازآنها در کاهش جذب آب، مدل های ریاضی متعددی وجود دارد. در این مطالعه شش تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپی وان گنوختن ( 1987 ، جمع پذیر و ضرب پذیر) ، دیرکسن و اگوستیجن ( 1993 )، وان دام وهمکاران ( 1997 )، همایی ( 1999 ) و اسکگز و همکاران ( 2006 ) با استفاده از داده های گلخانه ای چمن چچمLolium prenne مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح شوری0/5,5/5,7/5 ,10 دسی زیمنز بر متر) و سه سطح خشکی ( 100,75 و 50 درصدظرفیت زراعی) و سه تکرار به انجام رسید. نتایج نشان داد در شوری های کم واکنش چچم به تنش همزمان شوری و خشکی جمع پذیر است؛ در حالیکه در شوری های بالاتر از5/5 دسی زیمنز بر مترمدل های ضرب پذیر برازش بهتری دارند

تنش کم آبی، لولیوم پرنه، مدل جذب آب