فضه جعفرنیا - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی
علی اکبر ضیایی - عضو هیات علمی گروه مدیریت بازرگانی
داود وحدت

امروزه، به خوبی آشکار شده موفقیت یا شکست کسب و کارهای تجاری تنها در گرو همکاری های زنجیره تأمین است و هیچ سازمانی به تنهایی قادر به ادامه حیات در عرصه تجارت نیست. این همکاری و هماهنگی میان شرکای زنجیره تأمین جهت کسب مزیت رقابتی در عرصه تجارت بسیار ضروری و لازم است.در چند دهه ی گذشته، بسیاری از شرکتها و سازمانها در تلاش برای بهبود بازده کلی زنجیره تأمین، اقدام به همکاری و تشریک مساعی با دیگر اعضای زنجیره تأمین نمودهاند. با مدیریت درست زنجیره تأمین همه بازیکنان موجود در زنجیره منتفع شده و ضمناً با ارایه کالای مرغوب و ارزان، جامعه نیز به پویایی و رشد می رسد. یکی از عناصر مهم زنجیره تأمین مشارکتی، تبادل الکترونیکی اطلاعات میان اعضای زنجیره است. متأسفانه در ایران، میزان همکاری میان شرکای زنجیره تأمین (به خصوص در عرصه صنایع غذایی) در سطح بسیار پایینی است، به نحوی که هیچ یک از بازیکنان حاضر به اشتراک اطلاعات با دیگر اعضای زنجیره تأمین نیست. کسب و کارها میتوانند از طریق همکاری با دیگرشرکای زنجیره تأمین، منافع متعددی را به دست آورند. اما نقش ویژهی اطلاعات زنجیره تأمین و تأثیر آنها در برنامه ریزی یا پیش بینی تولید به روشنی بیان نشده است. مقاله زیر تلاش خود را بر روی بررسی نقش تبادل الکترونیکی اطلاعات در زنجیره تأمین و بررسی نقش مشارکت و همکاری شرکا در دست یابی به پیش بینی تقاضا و سایر اهداف سازمانی معطوف کرده است.

تبادل الکترونیک اطلاعات پیش بینی تقاضا زنجیره تأمین مشارکتی شرکای زنجیره تأمین