رابطه سرمایه اجتماعی و میزان آمادگی سازمانی برای استقرار مدیریت دانش در میان کارکنان موسسات سلامتروان استان مازندران

در اقتصاد مبتنی بر دانش امروز، مزیت رقابتی، به طور فزاینده ای در تسهیل روندهای اطلاعاتی انجام کار یافت می شود، تا در دسترسی به منابع و بازارهای خاص. پس دانش و سرمایه اجتماعی به عنوان مبنای اولیه دستیابی به شایستگی های اصلی و راهبردی برای عملکرد برتر مطرح می شوند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و میزان آمادگی سازمانی برای استقرار مدیریت دانش در میان کارکنان موسسات سلامت روان استان مازندران است. جامعه آماری پژوهش بالغ بر 268 نفر از کارکنان موسسات سلامت روان استان مازندران می باشد که از این تعداد نمونه ای 159 تایی به طور تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش های میدانی استفاده شده است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه است که بر این اساس برای متغیرهای مورد بررسی به ترتیب از پرسشنامه استاندارد آمادگی استقرار مدیریت دانش و پرسشنامه سرمایه اجتماعی(بر اساس مدل ناهاپیت و گوشال) استفاده شده است. نتیجه پیمایش نشان می دهد که بین سرمایه اجتماعی و میزان آمادگی سازمانی برای استقرار مدیریت دانش رابطه (فرمول در متن اصلی مقاله) وجود دارد و با بالا رفتن میزان سرمایه اجتماعی، میزان آمادگی سازمانی برای استقرار مدیریت دانش نیز افزایش خواهد یافت.

Keywords:

مدیریت دانش , سرمایه اجتماعی , عنصر ساختاری , عنصر شناختی , عنصر رابطه ای , آمادگی سازمانی