استفاده از مدل های تصمی مگیری چند معیاره فازی جهت مدیریت ریسک پروژه های حفاری مکانیزه در محیطشهری(مطالعه موردی پروژه خط 7 مترو تهران)

امروزه ریسک و انواع گرایش های مرتبط با آن مانند مطالعات ریسک و تحلیل ریسکک در گسکتره متنکوع مواکوعاتی نایکر امکور مکالی و سرمایه گذاری، تجارت، بیمه، ایمنی، بهداشت و درمان، پروژه های صنعتی و عمرانی، حتی مسائل سیاسی، اجتماعی و نظامی جایگاه خود را پیدا کرده است در این پژوهش ابتدا به شناسایی ریسک های داخلی، آن هایی که مرتبط با خود پروژه بوده و معمول تحت کنترل تیم مدیریت پروژه می باشند، از طریق مطالعات میدانی، چک لیست ، نظرات خبرگان و ... پرداخته می شود. سپس براساس عوامل تاثر گذار داخلی، ریسک های پروژه در قالب شش دسته اصلی شامل: طراحی و آماده سازی پروژه ، ساخت تونل، ساخت ایستگاه ، سازمانی و مدیریت پروژه مالی و زمین شناسی و زیست محیطی تقسیم بندی شدند.پس از ان میزان اثرگذاری ریسک های شناسایی شده براهداف پروژه از طریق تاثیر بر کیفیت، هزینه، زمان و ایمنی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این منظور با استفاده از روش AHP وزن شاخص ها محاسبه و با استفاده از روش TOPSIS فازی رتبه بندی شده و سپس دسته های اصلی ریسک پروژه رتبه بندی گردیدند.نتایج نشان داد که اولویت مدیریت ریسک های داخلی پروژه مطالعه موردی مترو خط 7 تهران به ترتیب ریسک های طراحی و آماده سازی پروژه، سازمانی و مدیریت پروژه، ساخت ایستگاه ، ساخت تونل و زمین شناسی و زیست محیطی و مالی می باشند.

Keywords:

مدیریت ریسک , شناسایی ریسک , رتبه بندی ریسک , TOPSIS , فازی AHP