امیرحسین محمد دوادی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه،دانشکده علوم انسانی،گروه مدیریت آموزشی، ساوه، ایران
اشرف السادات پریوچی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، دانشکده علوم انسانی،گروه مدیریت آموزشی، ساوه، ایران)

یادگیری مشارکتی به طیف گسترده ای از فعالیت های رسمی و غیر رسمی نسبت داده می شود که هر نوع تعامل همتا با همتارا در برمی گیرد.یادگیری مشارکتی یک فعالیت هماهنگ است که از تلاش برای ساخت و حفظ یک درک مشترک ناشی می شود. فعالیت های مشارکتی از بحث های کلاسی پراکنده با سخنرانی های کوتاه در تمام طول زمان کلاس، تا مطالعه در تیم های تحقیق که در کل ترم یا سال ادامه دارند را در بر می گیرند. مشارکت فلسفه ای از تعامل و سبک زندگی است که در آن فراگیران در برابر کارهای خود از جمله یادگیری، مسئولند.در یادگیری، خود دانش هدف نیست بلکه هدف، پرورش فراگیرانی است که بتوانند با یکدیگر به طور هوشمندانه تعامل برقرارکنندکه این مطلب به مفهوم خودشکوفایی مازلو بسیارشبیه ونزدیک است. البته یادگیری مشارکتی ،خود این حالت(خودشکوفایی) نیست بلکه به عنوان یکی از فرآیند های مرتبط با چگونگی رسیدن به این حالت تلقی می شود. در این رویکرد، فراگیران تیم های خود را تشکیل می دهند و اهداف یادگیری خود را تعیین می کنند. دانش به فراگیران انتقال نمی یابد بلکه همانند مدل مشائی سقراط در موقعیتی قرار داده می شوند که ضمن تعامل سازنده با دیگران به دانش دست یابند، هر چند دانش کسب شده کامل نباشد. بنابراین در این مقاله سعی می شود بابیان مفاهیم اساسی یادگیری مشارکتی، فواید احتمالی و تاثیری که بر انگیزش و لذت یادگیری دانش آموزان دارد در مراکز آموزشی ارائه گردد

یادگیری مشارکتی، انگیزش، لذت یادگیری