بررسی تاثیر فرآیند هم ترازی سازمانی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی قابلیت های پویای سازمانی (مورد مطالعه: کارکنان شرکت نفت ستاد تهران)

امروزه تأثیر همترازی راهبردی در رشد عملکرد سازمان، بسیار مورد توجه اندیشمندان و پژوهشگران قرار گرفته است، به طوری که مسأله اصلی برایمدیریت سازمان، ایجاد همترازی بین سطوح راهبردی با محیط خارجی سازمان است. تحولات فزاینده و فشارهای رقابتی موجود در محیط سازمانهاضرورت تمرکز بر نوآوری، ارتقا کیفیت، بهبود خدمات به مشتری، سرعت و کاهش هزینه را تشدید کرده است . ناتوانی ساختارها و الگوهای سنتی حاکمبرکسب وکار در برآورده ساختن انتظارات و خواسته های ذینفعان باعث رواج رویکرد جدید سازمانی شده است که می کوشد از طریق طراحی و ایجادسازمانهای با عملکرد برتر پاسخگوی خواسته های به حق ذینفعان باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فرآیند هم ترازی سازمانی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی قابلیت های پویای سازمانی درکارکنان ستادی شرکت ملی نفت ایران در تهران می باشد.دراین تحقیق با استفاده از پرسشنامه به بررسی یک نمونه 180 تایی ازکارکنان ستادی درشرکت ملی نفت ایران پرداخته شده است.بر اساس ادبیات تحقیق مدلی برای نشان دادن متغیرها انتخاب شد که اطلاعات وداده های جمع آوری شده با استفاده از نرمافزارهای spss ولیزرل موردآزمون قرار گرفت.در انتها برای بررسی همبستگی ورابطه میان متغیرهای تحقیق وشاخص ها از ضریب همبستگی پیرسوناستفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه بین قابلیت پویای سازمانی برعملکرد سازمان ،رابطه بین فرایند همترازی بر قابلیت پویایی سازمان تایید قرار گرفت.رابطه بین فرایند همترازی وعملکرد سازمان مورد تایید قرار نگرفت.

Keywords:

عملکرد سازمانی , قابلیت های پویای سازمانی , فرهنگ یادگیری سازمانی , فرایند همترازی سازمانی