بررسی رابطه پنج عامل بزرگ شخصیتی بر میزان شایستگی های مدیریتی مدیران مطالعه موردی: دانشگاه های دولتی استان گیلان

انسان ها در مرکز و قلب سازمان ها نقشی حیاتی وتعیین کننده را برعهده گرفته اند؛ چرا که مهم ترین مزیت رقابتی شمرده می شوند. یکی از مهم ترینجنبه های کسب مزیت رقابتی در دنیای کسب و کار امروز، توجه به ارزش آفرینی منابع انسانی و تمرکز بر شایستگی های محوری منابع انسانی است.داشتن مدیران توانا و کارآمد که بنیاد ثروت ملی و دارایی های حیاتی سازمان محسوب می شود، منافع بسیاری را برای سازمان دارد. اما در بسیاری ازسازمانها این مسئله خصوصا در بدو استخدام افراد جدید و نیز جابجایی های افراد در درون سازمان وجودارد که با توجه به اینکه بسیاری از شایستگی هایافراد همرا با کسب تجربه افزایش و بهبود می یابد. چگونه میتوان در گزینش افراد کسانی را انتخاب نمود که سطح شایستگی های آنها در آینده افزیشبیشتری داشته باشد. به اصطلاح کدام افراد توانایی این را دارند که سطح بیشتری از شایستگیها را در طول کار و همراه با کسب تجربه فرا بگیرند. تحقیقاتبسیاری نشان داده که برخی فاکتورهای روانشناسانه خصوصا عوامل شخصیتی در فراگیری افراد در مراحل زندگی آنها از جمله در محیط کار تاثیر دارد.بر اساس نظریات مختلف روانشناسان رشد مانند فروید بسیاری از ویژگیهای شخصیتی فرد در دوران کودکی و نوجوانی شکل می گیرد. این شخصیت شکلگرفته می تواند در فراگیری فرد در آینده موثر باشد. بر این اساس این تحقیق به دنبال بررسی رابطه و میزان تاثیر هر یک از پنج عامل بزرگ شخصیتیمشتمل بر 1- با وجدان بودن 2-دلپذیر بودن 3-برونگرایی 4-روان رنجوری و 5-انعطاف پذیری بر میزان سطح شایستگی های مدیران گروه های آموزشیدانشگاه های دولتی گیلان می باشد. تعداد 117 نفر از مدیران گروه های آموزشی دانشگاه های استان گیلان بصورت نمونه گیری در دسترس اتفاقی انتخابشدند. نتایج تحقیق نشان داد که بین پنج عامل بزرگ شخصیتی و میزان شایستگی ها رابطه معنی داری وجود دارد.

Keywords:

شایستگی های مدیریتی , پنج عامل بزرگ شخصیتی , مدیران گروه های آموزشی