هانی رستگاران - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای گرایش مدیریت شهری، کارشناس معماری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

امروزه در قرن 21 ، شهرها بی وقفه در حال گسترش و توسعه روز افزون هستند. توسعه شهری ابعاد گوناگون و مهمی را در بر می گیرد که بی شک درشکل و مدل توسعه شهر نقش به سزایی ایفاء می نماید. در دهه اخیر جایگاه مدیریت در توسعه شهرهای امروزی، روش و مراتب تصمیم گیری وتصمی مسازی مدیران شهری و نحوه اجرای برنامه های ساختاری و کالبدی در شهر، از موضوعات کلیدی است که در سیستم های نوین مدیریت شهریمطرح م یگردد. در ایران از سال های گذشته موضوع مدیریت استراتژیک یکپارچه شهری به منظور نیل به هدف توسعه پایدار با اولویت کلان شهرها دربرنامه ریزی میان مدت و بلند مدت مجموعه مدیریت شهری کشور قرار گرفته است که به دلیل عدم وجود چارچوب و ساختار مناسب، با نگرش بومی،نتیجه مطلوب و قابل قبولی در بر نداشته است. مدیریت یکپارچه، همگرا و وفاق محور در سیستم های توین مدیریت شهری از عوامل و شاخصه هایاصلی موفقیت در امر توسعه پایدار شهر محسوب می گردد که در شرایط فعلی کمبود منابع تجدید ناپذیر، چرخه های تولید خارجی (شهر مصرف گرا)،ترویج ناصحیح فرهنگ شهرنشینی، عدم وجود مدیریت یکپارچه و فراگیر در شهر، نبود ساختارهای پایداری، عدم انعطاف پذیری و پیروی از طرح هایآمایشی و جامع نا موفق، نیاز مبرم، انکار ناپذیر و ضرورت برنامه ریزی در راستای ایجاد مدیریت استراتژیک یکپارچه جهت متمرکز نمودن ساختارتصمی مگیری و اجرای آن در شهر را، بر ما بیش از پیش آشکار می نماید. از این رو در این مقاله سعی خواهد شد تا با بهره گیری از رو شهای کتابخانه ای،بررسی های موضوعی و موضعی، تحلیلی و توصیفی، علل عدم شک لگیری مدیریت استراتژیک یکپارچه شهری در کلان شهرهای ایران را مورد بررسیقرار داده و به راهکارها و رویکردهای چگونگی ایجاد این نوع مدیریت در جهت پایدار نمودن کلان شهرها و بهره گیری از فرص تها و نقاط قوتی که مدیریت هد فمند همراه با زمامداری و حاکمیت مطلوب ایجاد می نماید، خواهیم پرداخت. شایان ذکر است در پایان مقاله با استفاده از مدل SWOT و شاخصه های محاسباتی مدل برایسون، نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیشروی اجرای این طرح در ایران را، تحلیل خواهیم نمود.

توسعه پایدار شهری، مدیریت استراتژیک یکپارچه، کلان شهرهای ایران، سیستم های نوین مدیریت شهری، منابع تجدید ناپذیر، برنامه ریزی شهری