پری طوسی - دانشجوی دکتری دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه
مهدی تاج بخش - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه
مسعود اصفهانی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان

به منظور بررسی اثر محرک های رشد ارگانیک و زمان برداشت سویای رقم ویلیامز، بر میزان پروتئین و شاخص برداشت روغن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار در سال 1391 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا گردید. در این آزمایش دو عامل، مواد محلول پاشی شامل کادوستیم (به نسبت 0/5 در هزار)، آمینول فورته (به نسبت 2 در هزار)، کود آلی (گاوی، به میزان 10 تن در هکتار)، آب مغناطیسی ( 20 لیتر در متر مربع) به همراه یک تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) و سه زمان برداشت که عبارت بودند از: 1 - برداشت اول هنگامی که در ساقه 20 درصد رطوبت داشتند 2 - برداشت دوم رسیدگی کامل غلاف ها (زرد شدن بیش از 95 درصد - اصلی دانه های غلاف 25-14 درصد رطوبت داشتند 3- برداشت سوم هنگامی که دانه های غلاف در ساقه - غلاف) و دانه های غلاف در ساقه اصلی 15 اصلی کمتر از 14 درصد رطوبت داشتند، منظور شدند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای محلول پاشی و زمان های برداشت تفاوت معنی داری از نظر شاخص برداشت روغن و میزان پروتئین وجود داشت. محلول اشی با کادوستیم بیشترین میزان پروتئین (33/2 درصد) و شاخص برداشت روغن (8/7 درصد) را داشت. مقایسه میانگین اثر متقابل نشان داد که محلول پاشی کادوستیم در زمان برداشت دوم بیشترین عملکرد دانه ( 2853 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن ( 664 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد پروتئین ( 1019 کیلوگرم در هکتار) را دارا بود. براساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که محلول پاشی کادوستیم و کود آلی در زمان برداشت دوم باعث کمک به افزایش محصول و گامی در راستای کاهش آلودگی های محیطی و کشاورزی پایدار می باشد.

آب مغناطیسی، اسیدهای آمینه، میزان پروتئین و سویا