تاثیر تغییرات مبدا و مقصد بر عملکرد دانه و میزان روغن آفتابگردان

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 468

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT13_0250

تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1393

Abstract:

به منظور بررسی اثرات تفاوت فراهمی مواد اسیمیلات در عملکرد دانه آفتابگردان و اجزای آن، آزمایشی در سال زراعی 1389 به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. تیمارها شامل حذف برگ D1 (حذف 1/3 برگ های پایینی)، D2 (حذف 1/3 برگ های میانی) و حذف دانه S1 (حذف 1/3 دانه حاشیه ای) و S2 (حذف 1/3 دانه ی مرکزی) هر کدام در دو سطح و یک تیمار شاهد (بدون حذف برگ و دانه) بود. نتایج نشان داد که در مقایسه با تیمار شاهد، عملکرد دانه با حذف برگ و دانه کاهش یافت اما محل حذف برگ و دانه اهمیت زیادی دارد. عملکرد دانه، تعداد دانه و درصد روغن در اثر حذف دانه های مرکزی کاهش معنی داری یافتند، در حالی که حذف دانه های حاشیه ای کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان نداد. حذف برگ های میانی نسبت به برگ های پایینی باعث کاهش بیشتری در وزن هزار دانه و عملکرد دانه شد. عملکرد دانه در هر دو شرایط حذف برگ (r=0.89) و حذف دانه (r=0.91) رابطه مثبت و معنی داری (p<0.01) با تعداد دانه در طبق داشت. تنک کردن دانه ها(بزرگ کردن اندازه مبدا به ازای هر فندقه)، سبب کاهش درصد فندقه خالی و افزایش وزن خشک دانه های باقی مانده شد که این نشان دهنده غلبه محدودیت مبدا بر مقصد آفتابگردان در توسعه دانه می باشد.

Authors

زهرا کیامرثی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی دانشگاه فردوسی مشهد

سید عبدالرضا کاظمینی

عضو هیئت علمی بخش زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز