سلمان دستان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، فارغ التحصیل مقطع دکتری و استاد گروه زراعت، تهران، ایران
افشین سلطانی - استاد گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
منصور امیدی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
قربان نورمحمدی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، فارغالتحصیل مقطع دکتری و استاد گروه زراعت، تهران، ایران

مدیریت صحیح اراضی شالیزاری میتواند باعث افزایش بهره وری و کاهش ردپای کربن شود. هدف از این پژوهش، تخمین ردپای کربن و گرمایش جهانی در نظام های تولید برنج بود. در این آزمایش نظام های کاشت حفاظتی، بهبودیافته و رایج منطقه مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی عملیات زراعی و اطلاعات مربوط به روش های تولیدی و مقادیر مختلف مصرف نهاده ها (ورودی ها) در سال 1391 ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که متوسط پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) برابر 2803/25 کیلوگرم معادل CO2 در هکتار بود. بیش ترین و کمترین GWP در نظام های حفاظتی و رایج منطقه مشاهده شد. GWP در واحد انرژی ورودی در نظام کاشت حفاظتی حداقل و در نظام رایج منطقه حداکثر بود. نظام کاشت رایج منطقه و حفاظتی بیشترین و کمترین GWP در واحد انرژی خروجی را داشتند. کمترین و بیشترین ردپای کربن در واحد وزن در نظام های کاشت حفاظتی و رایج منطقه به دست آمد. بنابراین، شیوه صحیح مدیریت مزرعه در نظام تولید حفاظتی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، پتانسیل گرمایش جهانی و ردپای کربن منجر شد.

برنج، تغییر اقلیم، ردپای کربن، گازهای گلخانه ای، محیط زیست