فهیمه رضاپوریان - کارشناسی ارشد زراعت
قدرت اله فتحی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین
علیرضا ابدالی مشهدی - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین
عبدالرزاق دانش شهرکی - استادیار گروه زراعت دانشگاه شهرکرد

به منظور مطالعه اثر کود دامی و پلیمر سوپرجاذب بر عملکرد گندم تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 91-1390 در دانشگاه شهرکرد اجرا گردید. تیمارهای تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی در دو سطح (I0 : آبیاری پس از 80 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A (شاهد) و I1 : آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A با شروع مرحله گلدهی) و نسبت های مختلف کود دامی و پلیمر سوپرجاذب (A200) در شش سطح به عنوان فاکتور فرعی (S1 : شاهد، S2 : ء100 درصد کود دامی به میزان 20 تن در هکتار، S3 : ء100 درصد پلیمر سوپرجاذب به میزان 100 کیلوگرم در هکتار، S4 : ء50 درصد کود دامی و 50 درصد سوپرجاذب، S5: ء 75 درصد کود دامی و 25 درصد سوپرجاذب و S6 : ء 25 درصد کود دامی و 75 درصد سوپرجاذب) در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش خشکی و همچنین کود دامی و پلیمر سوپرجاذب اثر معنیداری بر صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت داشت، به طوری که تنش خشکی سبب کاهش صفات مورد اشاره گردید. همچنین اثر متقابل تنش خشکی و کود دامی و پلیمر سوپرجاذب بر صفات عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه معنیدار بود. مقایسه میانگین عملکرد دانه نشان داد بیشترین عملکرد دانه 5441/53 کیلوگرم در هکتار در تیمار S2 I0 حاصل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که با استفاده از کود دامی و پلیمر سوپرجاذب در شرایط تنش خشکی تا اندازه زیادی می توان خسارت وارده را کاهش داد و به گیاه اجازه داد تا بخشی از عملکرد از دست رفته را جبران نماید.

پلیمر سوپرجاذب، تنش خشکی، کود دامی، گندم