اثر دما و پتانسیل آب (خشکی) بر جوانه زنی بذر گیاه دارویی سیاه دانه

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دما و پتانسیل آب بر مؤلفه های جوانه زنی در سیاه دانه است. این تحقیق به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای دما در دو سطح ( 20 °c و 25 °c) و تیمارهای پتاسیل در 5 سطح (شاهد، 2-، 4-، 6-، 8- بار) در نظر گرفته شدند. صفاتی که در این آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفتند عبارتند از: طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و وزن خشک ساقه چه و ریشه چه، درصد و سرعت جوانه زنی و شاخص ویگور. نتایج این تحقیق نشان داد که دما و پتانسیل آب بر طول ساقه چه و ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و ریشه چه، درصد و سرعت جوانه زنی و شاخص ویگور تاثیر معنی داری دارد. با کاهش پتانسیل آب در هر دو سطح دما، درصد و سرعت جوانه زنی کاهش یافت. البته سرعت جوانه زنی در تنش خشکی نسیت به درصد جوانه زنی با آهنگ تندتری کاهش را نشان داد. بذرهای سیاهدانه در تیمار شاهد در دمای 20 درجه سانتیگراد بیشترین سرعت جوانه زنی را داشتند. بالاترین وزن ریشه چه را تیمار شاهد و تیمار با پتانسیل 2- bar در دمای 20 درجه سانتیگراد از آن خود کردند. همچنین همه صفات مورد مطالعه در این آزمایش به دمای 20 °c واکنش بهتری را نشان دادند.

Keywords:

تنش خشکی , جوانه زنی , دما , سیاهدانه