ارزیابی درصد پروتئین دانه، میزان کلروفیل و فعالیت برخی آنتی اکسیدانتهای نخود تحت تراکم های مختلف کاشت و آبیاری تکمیلی

بمنظور بررسی اثرات آبیاری تکمیلی و تراکم بوته بر روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک نخود (رقم هاشم) در شرایط دیم، تحقیقی در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شرق استان گلستان در طی سالهای 1392-1391 اجراء شد. عامل اصلی شامل سطوح آبیاری (شرایط دیم بدون آبیاری یا کنترل، آبیاری در مرحله گلدهی و آبیاری در زمان پر شدن نیام ها) و عامل فرعی شامل تراکمهای مختلف 20، 30، 50، 70 بوته در متر مربع بود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که بوته های نخود تحت کشت با تیمار کشت دیم بدون آبیاری تکمیلی با 24/5% بیشترین درصد پروتئین دانه را تولید نمودند(0/05>p) . آبیاری در مرحله پر شدن نیام ها باعث افزایش 36 درصدی محتوی رطوبت نسبی برگ بوته های نخود نسبت به شرایط بدون آبیاری گردید. آبیاری در مرحله گلدهی با میزان 613 واحد بالاترین و شرایط دیم با 374 واحد کمترین مقدار کلرو فیل برگ را دارا بود. انجام آبیاری تکمیلی باعث کاهش معنی دار فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز نسبت به شرایط دیم بدون آ بیاری گردید. فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط بدون آبیاری (دیم) نسبت به سطوح آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی و پر شدن نیام ها به ترتیب 43 و 54 درصد بیشتر بود. بالاترین مقدار کلروفیل برگ در تراکم 70 بوته در متر مربع مشاهده شد. بهترین تیمار از نظر عملکرد اقتصادی دانه تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی با تراکم 70 بوته در متر مربع ( 1789 کیلوگرم در هکتار) بود. در این مطالعه بالاترین ضریب همبستگی ساده بین عملکرد اقتصادی دانه با صفات مورد اندازه گیری با میزان کلروفیل برگ (**0/74=R^2) مشاهده گردید.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , آنتی اکسیدانتها , تراکم بوته , درصد پروتئین دانه , نخود