مطالعه واکنش دانه رست های آفتابگردان در مقابل تنش شوری

شوری یکی از تنش های مهم محدود کننده تولیدات کشاورزی می باشد. مقادیر زیاد املاح مختلف در خاک یا آب آبیاری، گیاه را با تنش مواجه می سازد. گیاه با قرار گرفتن در محیط شور به دلیل منفی بودن پتانسیل اسمزی محلول خاک و انباشتگی یون های سمی نظیر سدیم و کلر صدمه می بیند. در این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح شوری مختلف شامل صفر، 2، 4 و 6 دسی زیمنس بر متر بر صفات گیاهچه ای از قبیل طول ساقچه، طول ریشه چه، وزن تر ساقچه، وزن تر ریشه چه، وزن خشک ساقچه و وزن خشک ریشه چه، مطالعه ای به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. جمعیت ژنتیکی شامل 116 لاین خویش آمیخته نوترکیب حاصل از تلاقی PAC2 و RHA266 بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که از نظر تمامی صفات مورد مطالعه، اثر متقابل لاین و سطح شوری در سطح احتمال 0/1 معنی دار است. برش دهی اثر متقابل نشان داد که در هر یک از سطوح شوری، اختلاف لاین ها برای تمام صفات معنی دار است که حاکی از تنوع ژنتیکی ارقام از نظر مقاومت به تنش شوری می باشد.

Keywords:

آفتابگردان روغنی , صفات گیاهچه ای , تنش شوری