بررسی تغییرات کیفی بذر دو رقم سویا در شرایط انبارداری طولانی مدت

این آزمایش بهمنظور بررسی بنیه بذر سویا در شرایط پیری طبیعی انجام پذیرفت. بذرهای رقم ویلیامز و L17 در انبار کنترل شده به مدت 6، 18 و 30 ماه در انبار با دما و رطوبت توصیه شده نگهداری شدند و آزمایشات بنیه و جوانه زنی بر روی این بذرها انجام پذیرفت. رقم ویلیامز بهطور معنیداری دارای درصد جوانه زنی بالاتری نسبت به رقم L17 بود. همچنین با افزایش مدت انبارداری درصد جوانه زنی به طور معنیداری کاهش نشان داد. همزمان با کاهش درصد جوانه زنی، تعداد جوانه های غیرطبیعی به طور معنیداری افزایش نشان داد. رقم ویلیامز مقاومت بیشتری در برابر زوال بذر از خود نشان داد، این نکته میتواند مربوط به خصوصیات ژنتیکی رقم و یا خصوصیات ساختاری مثل پوسته، مواد ذخیره ای و… باشد. صفات مزرعه ای نیز نتایجی مشابه شرایط آزمایشگاهی نشان دادند. براین اساس رقم ویلیامز دارای درصد ظهوراولیه و نهایی، سرعت ظهور تجمعی و سرعت ظهور گیاهچه بالاتری بود. همچنین با افزایش زمان انبارداری هر سال حدود 25 درصد، کاهش در میزان ظهور نهایی گیاهچه را شاهد بودیم. ولی این کاهش در سرعت ظهور تجمعی گیاهچه بالاتر بود و در 30 ماه انبارداری نسبت به 18 ماه بیش از 40 درصد کاهش نشان داد.

Keywords:

انبارداری , بنیه , زوال , سویا , کیفیت بذر