بهارگل دولو - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه گیلان
جعفر اصغری - اعضای هیات علمی دانشگاه گیلان
سید محمدرضا احتشامی - اعضای هیات علمی دانشگاه گیلان
حبیب. ا.. سمیع زاده لاهیجی - اعضای هیات علمی دانشگاه گیلان

برای ارزیابی پتانسیل بازدارندگی 5 نوع علف هرز روی جوانه زنی و پارامترهای رشد گیاهچه سوروف، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در آزمایشگاه زراعت دانشگاه گیلان در سال 1392 انجام شد. عصاره آبی علف های هرز مرغ (Cynodon dactylon (L.)Pers) ، اویارسلام ،(Cyperus rotundus L.)، سوروف (Echinochloa cruss galli (L.)Pers) ، بندواش (Paspalum distichum L) ، و بارآهنگ آبی (Alisma plantago aquatica L.) ، هر یک با سه غلظت صفر، 50 و 100 درصد به کار برده شد. نتایج نشان داد که بازدارندگی غلظت های مختلف عصاره ها اختلاف معنی داری داشت به طوری که عصاره 100 درصد بیشترین میزان بازدارندگی را سبب شد. همچنین عصاره بارهنگ آبی سبب کمترین و بندواش بیشترین طول ریشه چه در سوروف گردید. اثر متقابل رقم علف هرز در غلظت عصاره برای صفات طول ساقه چه، طول گیاهچه و شاخص ویگور معنی دار بود. تیمارهای با غلظت صفر بیشترین میانگین متغیرهای مورد بررسی را داشته و کمترین مقدار میانگین ها به تیمار سوروف با غلظت 100 درصد تعلق داشت که بیانگر این بود که عصاره آبی سوروف بیشترین بازدارندگی روی رشد خود گیاهچه های سوروف مشاهده شد و نسبت طول ریشه چه به ساقه چه حساسیت بیشتری را به غلظت های بالای عصاره ها نشان داد.

آللوپاتی، بازدارندگی، جوانه زنی، سوروف