استفاده از شاخصهای مقاومت در ارزیابی تعدادی ژنوتیپ گندم به تنش خشکی

به منظور بررسی شاخصهای تحمل به تنش و شناسایی ژنوتیپهای متحمل به شرایط تنش خشکی، تعداد 28 ژنوتیپ گندم با سطوح پلوئیدی تترا و هگزا از 16 گونه در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط تنش و عدم تنش خشکی مورد آزمایش قرار گرفتند. تنش آخر فصل قبل از مرحله گلدهی اعمال شد. نتایج همبستگی میان شاخصهای مقاومت به خشکی و عملکرد در شرایط تنش و بدون تنش نشان داد که شاخصهای MP ،STI و GMP برای انتخاب ژنوتیپهای با عملکرد بالا در هر دو شرایط مناسب میباشند. نتایج بایپلات شاخصها و تجزیه به مولفه های اصلی در شرایط تنش 10 ژنوتیپ را به عنوان بهترین ژنوتیپها از نظر عملکرد بالا و حساسیت پایین به تنش خشکی شناسایی کرد. تجزیه خوشه ای بر اساس شاخصهای برتر ژنوتیپ های مورد مطالعه را به دو گروه کلی تفکیک کرد که این نتایج با نتایج حاصل از ترسیم بای پلات گابریل و ترسیم سه بعدی کاملا مطابقت داشت. بین ژنوتیپهای تتراپلوئید و هگزاپلوئید از نظر صفات مورد بررسی تفاوت چندانی وجود نداشت.

Keywords:

تنش خشکی , عملکرد , شاخص تحمل , گندم