آتوسا شفارودی - دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی دانشگاه محقق اردبیلی
فاطمه امیری - دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی دانشگاه محقق اردبیلی
احمد توبه - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
رسول فخاری - کارشناس ارشد شناسایی و مبارزه با علفهای هرز دانشگاه محقق اردبیلی

این آزمایش با توجه به گزارشاتی مبنی بر وجود پتانسیل و اثرات آللوپاتیک گیاهان پوششی و عصاره بذر چغندر قند، در سال 1392 در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بر جوانه زنی و رشد بذر گندم انجام شد. بدین منظور اثر عصاره آبی گیاهان پوششی شامل چاودار، ماشک گل خوشه ای، چغندرقند و مخلوط چاودار/ ماشک و آب مقطر (به عنوان شاهد) و محلول ساکارز که با عصاره های هر یک از گیاهان پوششی هم اسمز بودند روی بذر گندم بهاره، رقم زاگرس ( 037 ) با مجموع 27 تیمار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین اثر آللوپاتیک عصاره گیاهان پوششی بر روی درصد جوانهزنی بذر گندم، به ترتیب مربوط به چغندرقند، چاودار، چاودار/ ماشک و ماشک بوده است. همچنین نتایج نشان داد که عصاره آبی هریک از گیاهان مورد آزمایش اثر بازدارندگی بیشتری در مقایسه با اثرات محلول های ساکارز هم اسمزی خود بر جوانه زنی گندم داشتند.

آللوپاتی، جوانه زنی، عصاره آبی، علفهای هرز، گندم