بررسی برخی از آنزیمهای موثر در تحمل به تنش خشکی در گیاهچه های گندم تحت تنش خشکی و آبیاری مجدد

دانه های بالغ گندم مقاومت زیادی به تنش خشکی نشان میدهند اما زمانی که بذر گندم آب جذب میکند همانند بذور دیگر به سرعت میزان مقاومت به تنش خشکی از دست میرود به طوری که این مقاومت در گیاهچه های شش روزه به نصف تقلیل پیدا میکند. به منظور تعیین تاثیر تنش خشکی طولانی مدت و آبیاری مجدد بر آنزیمهای موثر در تنش از جمله پراکسیداز، لیپوکسیژناز، اکسین اکسیداز و آمیلاز، سنجش پروتئین و آنزیم در گیاهچه ها و بذور تحت تنش و آبیاری مجدد انجام شد. آزمایش روی رقم مرودشت گندم طی دو دوره زمانی تنش و آبیاری مجدد و سه تکرار زیستی انجام شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین کل تحت تنش افزایش یافته و در آبیاری مجدد کاهش یافته است در حالی که بر خلاف انتظار میزان آنزیمهای پراکسیداز و لیپوکسیژناز تحت تنش کاهش یافته است که این مسئله میتواند به دلیل شدت تنش باشد اما مهم این است که پس از آبیاری مجدد آنزیم افزایش یافته و توانسته موجب احیای گیاه شود. از طرف دیگر میزان فعالیت آنزیمهای اکسین اکسیداز و آمیلاز افزایش یافته است که موجب توقف رشد و تامین پیش سازهای شیکمات شده و با شکسته شدن قندها در گیاهچه و بذر موجب تامین انرژی لازم برای آبیاری مجدد میشود.

Keywords:

آنزیم , تحمل , خشکی و گندم