منصوره باکویی - دانشجوی دکتری گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
سید باقر محمودی - استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر قند، کرج، البرز ، تهران
ابراهیم پورجم - استاد گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
ناصر صفایی - دانشیار گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

چغندرقند یکی از گیاهان میزبان گونه های مختلف نماتد مولد گره ریشه است. جهت ارزیابی مقاومت چغندرقند ابتدا تأثیر شش سطح زادمایه 250+250، 500، 500+250، 750، 500+500 و 1000 لارو سن دوم Meloidogyne javanica روی رقم حساس جلگه بررسی شد. تعداد گال تشکیل شده روی ریشه ملاک مقایسه تیمارها بود. نتایج نشان داد که تمامی سطوح زادمایه قادر به ارزیابی مقاومت بوته های چغندرقند میباشد و گالهای حاصل از مایهزنی طی یک یا دو نوبت فاقد اختلاف آماری بودند (0/01<=p). نتایج مایهزنی نه ژنوتیپ چغندرقند با 500 لارو سن دوم نشان داد که ارقام جلگه و پائولتا (رقم تجاری مقاوم به نماتد سیستی چغندرقند) با میانگین گال بالای 100 عدد جزو گیاهان حساس بودند. تعداد هفت فامیل نیمه خواهری تهیه شده از توده SB33(حامل ژن مقاومت به نماتد مولد گره ریشه) با میانگین تعداد گال کمتر از یک نیز جزو گیاهان مقاوم دسته بندی شدند. نتایج کلی حاصل از این تحقیق نشان داد که 500 لارو سن دوم نماتد مولد گره ریشه کمترین سطح زادمایه نماتد است که میتوان جهت ارزیابی مقاومت چغندرقند در شرایط گلخانه استفاده کرد.

سطح بهینه زادمایه، چغندرقند، مقاومت، نماتد مولد گره ریشه