محمد عبداللهیان نوقابی - دانشیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر قند (مسئول مکاتبه)
فرزین فروغی منش - کارشناسی ارشد کارخانه قند قزوین
بابک بابائی - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر قند

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روش کاشت، تراکم بوته و زمان برداشت بر عملکرد کمی و کیفی گیاه چیکوری، در سال 1391 و در مزرعه تحقیقاتی کارخانه قند قزوین انجام شد. واریته زراعی اورچیز در دو روش کاشت مستقیم بذر و کشت نشایی با سه تراکم گیاه ( 6 و 12 و 18 بوته در مترمربع) و سه زمان برداشت ( 10 و 30 شهریور و 20 مهر ماه) در قالب آزمایش فاکتوریل با سه تکرار مورد انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر اصلی روش کاشت برای بیشتر صفتها از جمله عملکرد ریشه، درصد و عملکرد اینولین معنیدار بود. تاثیر تراکم بوته روی درصد اینولین موثر نبود لیکن موجب افزایش معنیدار عملکرد ریشه و عملکرد اینولین گردید. تاخیر در زمان برداشت موجب افزایش درصد و عملکرد اینولین شد ولی روی عملکرد ریشه، اثر معنی داری نداشت. نتایج مقایسه میانگین دو روش کشت نشان داد بیشترین عملکرد ریشه (32/78 تن در هکتار) در روش کشت نشائی بدست آمد. مقایسه سطوح تراکم بوته مشخص نمود بیشترین عملکرد ریشه (42/16 تن در هکتار) با تراکم 18 بوته در متر مربع بدست آمد. بالاترین درصد اینولین (14/9%) از کاشت نشایی با برداشت 20 مهر و همچنین فروکتوز کل ریشه (16/7%) از کاشت مستقیم بذر با برداشت در 20 مهر حاصل گردید. بنابراین، روش کاشت نشایی با تراکم 18 بوته در متر مربع و برداشت در 20 مهر که پتانسیل عملکرد ریشه و درصد اینولین بالاتری داشتند قابل توصیه میباشد.

چیکوری، کاشت نشایی، عملکرد ریشه، درصد اینولین، فروکتوز کل