نبی خلیلی اقدم - استادیار گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، سقز، ایران
شیلان داودی - دانشجوی دکتری زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه زراعت و اصلاح نباتات، تبریز، ایران
تورج میرمحمودی - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی مهاباد، ایران
کاوه لیموچی - دانشجوی دکتری زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه زراعت و اصلاح نباتات، تبریز، ایران

این پژوهش به منظور بررسی اثرات روشهای کاشت بر عملکرد و صفات مرتبط با سنبله در شرایط متفاوت آبیاری گندم رقم زرین به مدت یکسال به صورت کرتهای یک بار خرد شده (اسپیلت پلات) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مهاباد در سال 88-89 اجرا گردید. عامل های آزمایشی عبارت بودند از: عامل اصلی در دو سطح روش کاشت: خطی کار و دستپاش و عامل فرعی نیز در دو سطح آبیاری نرمال و کشت در شرایط دیم. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که هر دو عامل روش کشت و رژیم آبیاری تأثیر معنیداری بر صفات مورد مطالعه داشتند، ضمن اینکه اثر متقابل روش کشت و رژیم آبیاری فقط بر روی صفات تعداد سنبله در مترمربع و تعداد دانه در سنبله معنیدار شد. بالاترین عملکرد دانه و طول سنبله در روش کشت خطی کار و شرایط آبیاری نرمال بدست آمد. مقایسه میانگین اثرات متقابل برای دو صفت تعداد سنبله در مترمربع و تعداد دانه در سنبله نیز نشان داد که یالاترین تعداد دانه رد سنبله به تیمار خطی کار -آیاری نرمال و بیشترین تعداد سنبله در مترمربع نیز به تیمار دست پاش- دیم اختصاص داشت. درنهایت میتوان نتیجه گرفت که کشت بوسیله خطیکار علاوه بر صرفه اقتصادی که در کاهش میزان بذر مصرفی و کنترل راحتتر علفهای هرز دارا میباشد با تنظیم صحیح فاصله و عمق با توجه به جایگاه مناسب قرارگیری بذور از طریق افزایش تعداد پنجه و سایر صفات مرتبط با عملکرد، منجر به بالا بردن عملکرد دانه میگردد.

روش کشت، آبیاری، گندم