اثر کاربرد منابع مختلف تغذیه ای زیستی و شیمیایی بر اجزای عملکرد و عملکرد کنجد

امروزه اتکای بیش از حد تولید محصولات کشاورزی به نهاده های شیمیایی سبب بروز نگرانیهای شدید زیست محیطی و اقتصادی شده است. به منظور بررسی اثر کاربرد منابع زیستی و شیمیایی نیتروژن، فسفر و گوگرد بر اجزای عملکرد و عملکرد کنجد آزمایشی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل کود زیستی نیتروکسین ،(Ni )، بیوفسفر (BP)، بیوسولفور (BS)، ترکیب دوگانه زیستی Ni+BP، ترکیب سه گانه زیستی Ni+BP+BS ، کود شیمیایی اوره (U)، سوپرفسفات تریپل (P)، ترکیب دوگانه شیمیایی U+P، ترکیب سه گانه شیمیایی U+P بعلاوه گوگرد عنصری و تیمار شاهد بود. تیمارها بر تعداد کپسول در بوته، زیست توده در هکتار و عملکرد دانه اثر معنیدار داشتند اما تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه و شاخص برداشت تحت تاثیر این تیمارها قرار نگرفتند. بیشترین عملکرد در تیمارهای ترکیبی زیستی و شیمیایی بدست آمد که با هم اختلاف معنیداری نداشتند. اما با توجه به مزایای کودهای زیستی و نیز لزوم جایگزینی آنها با نهاده های رایج شیمیایی، تیمارهای ترکیبی زیستی جهت تولید پایدار کنجد توصیه میگردد.

Keywords:

ریزوباکتریهای محرک رشد , تولید پایدار , سودوموناس , کود زیستی