بررسی اثر عناصر کم مصرف آهن و روی بر بهبود عملکرد 3 رقم گندم بهاره

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر مصرف کودهای حاوی آهن و روی بر خصوصیات کمی گندم رقم های مرودشت، داراب 2 و چمران با استفاده از آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در دهستان نصر واقع در حومه شهرستان شیراز در سال زراعی 89-88 به اجرا درآمد. فاکتور A رقم در سه سطح ( مرودشت=a1، داراب2=a2 و چمران =a3) و فاکتور B تیمار کودی در چهار سطح ( شاهد =b1، کودروی=b2 ، کود آهن=b3 و مخلوط آهن و روی=b4) بودند. آهن و روی هر یک به مقدار 30 کیلوگرم در هکتار در زمان کاشت به خاک اضافه شد و بقیه آنها با غلظت یک در هزار در 3 مرحله پنجه زنی، ساقه رفتن و گل دهی محلول پاشی شد. با مصرف سولفات روی تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد دانه در سنبله به ترتیب 97 و 14/6 افزایش یافت. با مصرف سولفات روی میزان وزن هزار دانه 0/91 افزایش یافت این در حالی بود که سایر تیمارهای کودی نیز نسبت به شاهد معنی دار شدند. بیشترین وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح و عملکرد دانه از رقم چمران بدست آمد. اثر متقابل رقم و کود بر روی عملکرد دانه معنی دار شد، به طوری که بیشترین عملکرد از رقم چمران و با مصرف کود روی حاصل شد. نتایج نشان داد که مصرف روی و آهن تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک ارقام چمران، مرودشت و داراب 2 داشته است. بنابراین با مصرف عناصر ریز مغذی می توان عملکرد در واحد سطح را در ارقام مرودشت، چمران و داراب 2 بالا برد.

Keywords:

آهن , رقم , روی و عملکرد