مدیریت تحریم

هدف عمده سیاست خارجی امریکا بعد از جنگ جهانی دوم و برقراری صلح و امنیت در اروپا، نیل به توسعه اقتصادی و گسترشنفوذ اقتصادی در دیگر کشور های جهان گردید. بدین منظور استراتژی استعمار نو را که در مقایسه با استعمار کهن هزینه کمتریداشت به عنوان راهبرد خویش برگزید. ] 6[ در راستای این استراتژی و به منظور کسب و تحصیل منافع اقتصادی بیشتر، سعی دربوجود آوردن وابستگی اقتصادی در کشورهای جهان سوم داشته و دارد. بر همین اساس ابزار اقتصادی بیش از هر وسیله دیگر موردبهره برداری سیاست خارجی قدرت های بزرگ به ویژه امریکا علیه دیگر کشورها از جمله ایران قرار گرفته است. آثار تحریم هاییکه علیه ایران وضع شده بر بخش ا قتصادی کشور متمرکز شده و روند پیش رو نیز با وجود انتظار گره گشایی هنوز چشم اندازروشنی از زمان و چگونگی توقف محدودیتها و حل و فصل موضوعات را نشان نمی دهد. این مقاله به روش توصیفی و مروری انجامپذیرفته و داده ها از طریق واکاوی کتب، مقالات و سایت های معتبر داخلی و خارجی گردآوری گردیده است. این پژوهش با نگاهبه مسئله تحریم از منظری دیگر به مواردی که هم جهت با تحریم ها از یک سو به اقتصاد و منافع کشور آسیب می رساند و ازسوی دیگر با مدیریت صحیح تحریم ها به عنوان یک فرصت برای پیشرفت بیشتر و سریع ترکشور بهره گرفته میشود را ارزیابینموده است.

Keywords:

توسعه اقتصادی , استعمار نو , تحریم , مدیریت , اقتصاد , کسب وکار , تولید