ابوالفضل پاسبانی صومعه - دکتری اقتصاد و عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی
مجتبی لشنی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشگاه سیستان و بلوچستان

توسعه پایدار ترکیب توسعه و اخلاق است. امروزه وقتی از توسعه پایدار صحبت میکنیم، اخلاق موضوع مهمی در این حیطه تلقی میشود. این یک واقعیت است که اخلاق وتوسعه پایدار در ابعاد مختلفی باهم ارتباط دارند. هدف توسعه پایدار رسیدن به سطحی از رفاه است که در آن هم عدالت درون نسلی و هم عدالت بین نسلی رعایت شود وبتواند تداوم نیز داشته باشد؛ یعنی رسیدن از مصرف بیحد منابع تجدید ناپذیر به استفاده بیشتر از منابع تجدید پذیر. در این تحقیق مؤلفههای شاخص عملکرد محیطزیست،شاخص سرمایه اجتماعی، شاخص کیفیت زندگی، تدبیر شایسته امور، اقتصاد زیرزمینی، فساد اداری، مالکیت معنوی، جرم و جنایت سازمانیافته، رفتار اخلاقی شرکتها،روابط کارگر و کارفرما و مصرف تظاهری مورد بررسی قرار گرفت و موقعیت ایران در سطح جهانی در این حیطه بررسی گردید. به علت موقعیت نامناسب ایران در اینشاخصها به نظر میرسد مطالعه و بررسی چگونگی بهبود این شاخصهای اخلاقی در ایران ضروری است. تجربه کشورهای پیشرفته بیان میکند که آموزش یکی ازشاهراههای اصلی توسعه است، اما آیا میتوان اخلاقیات را آموزش داد و از نسلی به نسل دیگر منتقل کرد؟ تاکید این مقاله بر آموزش اخلاقیات به عنوان راهی برای رسیدن به توسعه پایدار است.

توسعه پایدار، اخلاق اقتصادی، آموزش