نیما مخبری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج در شهرسازی است که زمینه را به مثابه رویداد تاریخی می پندارد . زمینه گرایی سازگار با زمینه کالبدی، تاریخی و اجتماعی- فرهنگی است که بر طبق آن ایده ها و اشکال گذشته در شکلدادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند. عدم ارتباط بین اغلب ساختمان های امروزه به زمینه های محیطی منجر به بروز مسائلی همچون اغتشاش و ناهماهنگی بحران هویت، ناخوانایی و عدم مطلوبیت شده است . هدف اینمقاله تبیین اهمیت و ابعاد معماری و شهرسازی زمینه گرا می باشد. بنابراین پس از تعریف مساله و واژه شناسی به مرور سوابق جهانی و ایرانی با بررسی اصول و روند کار دو معمار زمینه گرا پرداخته می شود و در کلیات اصول بومی سازی و نگاه فرهنگی-اقتصادی به سیطره ی شکل گیری این روند به جمع بندی دیدگاه های اصولی خواهیم رسید

زمینه گرایی، بومی ، هویت،فرهنگ، اقتصاد، کالبد