بررسی اصول پایداری اجتماعی در عرصه فضاهای شهری ( مجتمع های مسکونی ایرانی) با استفاده از تکنیک سنجش مکان

امروزه پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها، بویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است. این موضوع می تواند از طریق سه شاخصه اصلی تأثیرگذار بر روی این مهم یعنی: مؤلفهاقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در کنار یکدیگر به تعادل برسد. مؤلفه اقتصادی از طریق سرمایه گذاران به علت انگیزه های مالی، اغلب به حد افراط مورد توجه قرار می گیرد، مؤلفه زیست محیطی نیز به فراخور هرجامعه برای خود دارای ضوابط معین می باشد که مورد توجه قرار می گیرد، این در حالی است که توجه به مؤلفه اجتماعی کمتر مورد عنایت همگان قرار گرفته شده است. در پژوهش حاضر، اصول پایداری اجتماعی درمجتمع های مسکونی که امروزه یکی از پرکاربرد ترین عرصه همگانی بوده است و همچنین مهمترین مسئله زمان حاضر که ذهن اندیشمندان زیادی را به خود اختصاص داده است، مورد بررسی قرار گرفته شده است.برای نیل به این پایداری رعایت زیر مؤلفه هایی از قبیل: عدالت، مسائل زیباشناسی، راحتی و آسایش، امنیت و رشد کودکان، هویت اجتماعی و سایر شاخص های مرتبط امری ضروری است. روش تحقیق به کار گرفته شده در مقاله حاضر، روش پیمایشی از نوع پیمایشی اکتشافی است که بر مبنای تحلیل، توصیف و استخراج نتایجچک لسیت و تکنیک سنجش مکان 1 به کشف اصول پایداری و روابط بین این اصول از دید شهروندان انجام می گیرد، در نهایت چارچوب اصول پایداری مجتمع های مسکونی تبیین می شود

Keywords:

پایداری اجتماعی , تکنیک سنجش مکان , امنیت , آسودگی , تعاملات