بررسی اصول حاکم بر تزیینات معماری کرمان در قرون 7 و 8 هجری (نمونه موردی: مسجد جامع، مسجد پامنار و قبه سبز)

تزیینات، بخش جداییناپذیر معماری سنتی ایران است. هر چند اندیشه اسلامی با نفی تندیسگرایی، نمودتزیینات را به نقوش هندسی، گلهای اسلیمی و کتیبههای خط محدود نموده است ولی هنرمندان سرزمین-های اسلامی با خلاقیت خود آثار متنوع و زیبایی را آفریدهاند. شهرکرمان پس از ورود اسلام به ایران بستر آثار ارزشمندی شد که تحلیل و بررسی این آثار، زوایای پنهان اندیشه استادکاران و هنرمندان ایرانی را آشکار می-سازد. مسجد جامع، مسجد پامنار و قبه سبز کرمان، سه بنای قرون هفتم و هشتم هجری هستند که تزیینات معماری آنها دارای وجوه مشترکی است. مقایسه عناصر تزیینی در سه بنای مذکور از جنبههای مختلفهمچون تناسبات، هندسه، شکل، رنگ، مصالح و تکنیک اجرا حاکی از اصولی است که هنرمندان ایرانی به آنها مقید بوده و درخلق آثار خود از آنها بهره جستهاند.پژوهش حاضر تزیینات معماری کرمان در قرون هفتم و هشتم را از طریق مقایسه سه بنای شاخص این دوره،بررسی مینماید و میکوشد تا به اصول حاکم بر آنها دست یابد

Keywords:

کرمان , تزیینات معماری , قراختاییان , آلمظفر , مسجدجامع , مسجد پامنار , قبه سبز