سیدحامد حاجی میرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
حسین دهقانی تفتی - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت، یزد
محمدعلی نیک بخش - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت، یزد

زمانى که مفهوم اقلیم روشن شود تقسیم بندى اقلیمى به دنبال خواهد آمد. به طور کلی میانگین دراز مدت شرایط متغییر جوى را اقلیم میگویند. به عبارت دیگر، اقلیم یک منطقه مجموعهاى ازمیانگین هاى شرایط جوى دراز مدتبراى آن منطقه است. مقیاس کلان، نقش اصلی را در ساختار اقلیمی دارد و هیچ گونه نقش مستقیمی بر آسایش و زندگی انسان در سطح زمین ندارند. مقیاس کلان و جهانی، مقیاس منطقه ای را تحت تأثیر قرار می دهد و ازطریق آن، اقلیم های مقیاس کوچکتر تحت تأثیر قرار می گیرند. وقتی اقلیم از جو به زمین می رسد، همه عوامل موجود در سطح زمین را تحت تأثیر خود قرار می دهد. از دیدگاه این نوشته ریز اقلیم شناسى، به عنوان زیرگروهىاز علم اقلیم شناسى، کاربردی ترین و منطقی ترین معیارهاى موثر بر روند طراحى معمارى اقلیمى و تاثیرات محیط طبیعى و مصنوع بر شرایط آسایش حرارتى را ارایه میدهد. انسان های پیشین برای رسیدن به شرایط آسایش بدون دسترسی به تکنولوژی امروز ناگزیر به استفاده از شرایط محیطی و طبیعی بر آمدند و استفاده از بادنیز به عنوان یک منبع طبیعی در دستور کار ساختمان بناهای مختلف بوده است و انسان ها به مدد تجربه جریان باد را می شناختند و با ویژگی های آن آشنا بودند اما از زمان انقلاب صنعتی به نظر می رسد ما این شکل معمار یرا کنار گذاشته ایم و از روش های مصنوعی برای تامین شرایط آسایش در ساختمان استفاده میکنیم. انسان از اقلیم خردی که در کنترل او نباشد دوری می کند و به فضاهای بسته پناه می برد . این بدان معنا است که باساخت وسازهای خود، اقلیم های جدیدی پدید می آورد که شرایط آن به سطوح فعال محیط های داخلی وابسته است. میتوان گفت بادگیر یکی از قدیمی ترین عناصری در معماری بوده است که باعث یک خرد اقلیم مطلوب در بناها میشده است. حال سوال اینجاست که در حالی که پیشینیان ما از باد به گونه ای کنترل شده و مفید استفاده می کرده اند چرا ما در دوران حاضر از باد استفاده نمیکنیم و یا این بهره برداری ناچیز است؟

خرد اقلیم، بادگیر، اقلیم گرم و خشک