بررسی شاخص های ساماندهی کاربری زمین شهری در توسعه پایدار

زمین مکانی است که تمامی فعالیت های انسانی بر روی آن انجام شده و منبع مواد لازم برای این کار محسوب می شود. استفاده انسان از این منابع، کاربری زمین نامیده میشود و بسته به اهداف مورد نظر همچون تولیدغذا، تامین سرپناه، تفریح، استخراج و فرآوری مواد و... با توجه به خصوصیات زیستی و فیزیکی زمین، وضعیت متفاوتی را ارائه می دهد. محیط زیست جهانی که اصولا بقای بشر در گرو آن است، چه در کوتاه و یا بلندمدتمورد تهدید قرار دارد، در کوتاه مدت، امنیت غذایی، آسیب پذیری جوامع انسانی، سلامت و ایمنی در معرض خطر قرار دارند و در بلند مدت، الگوی زیست پذیری زمین و محیط زیست شهری در معرض تهدید قرار میگیرد. توسعه پایدار، می تواند ضامن بقاء زیست گاه هایی باشد که در معرض خطر نابودی قرار دارند. با توجه به موارد فوق می توان، انجام مطالعه تغییرات جهانی محیط زیست، و بررسی شاخص های ساماندهی کاربری زمین را ضروری دانست. نگاشته پیش رو از منابع کتابخانه ای جمع آوری و متکی به روش تحلیل- توصیفی،با رویکردی بنیادین است؛ ابتدا به تعاریف مختلف، درباره توسعه پایدار و ساماندهی اراضی شهری خواهدپرداخت، سپس به تعاریف بنیادین شاخص ها و تفاسیر صحیح از واژه ساماندهی، در کاربری شهری می پردازد،و در پایان به شاخص های نهادینه شده در توسعه پایدار از نظر ساماندهی کاربری اراضی شهری دست پیدا خواهد نمود.

Keywords:

توسعه پایدار , ساماندهی , شهر , کاربری زمین , محیط زیست