بررسی مطالعاتی سردر دانشگاه تهران

یکی از دوران شاخص های تلفیق معماری ایران و غرب از آغاز دهه های سی و عمدتا در دهه های چهل و پنجاه شمسی در زمان سلطنت پهلوی دوم بوده است.در این زمان تعداد زیادی از معماران برجسته ای همچون هوشنگ سیحون،نادر اردلان ،حسین امانت و کورش فرزامی ودیگر معماران ایرانی در این دوره ،مشغول طراحی و اجرا ساختمان های مهم و ارزشمندی بودند. قبل از آنکه معماری پست مدرن در غرب و نهایتادر کشورهای دیگر گسترش یابد،نوعی معماری مدرن ایرانی که توجه به تمدن ،فرهنگ و تاریخ ایران را داشت ،در کشورما رشد نمود.میتوان بیان نمود اصول نظری و شکلی این سبک معماری بردو پایه ی زمان (عصر زمان) و مکان(سرزمین ایران)استوار است. این دو رکن اساسی همترازیکدیگردر ترکیب کالبدی ساختان نشان داده می شد. شاید بتوان سردر دانشگاه تهران را یکی از نماد این سبک نامید.چون کورش فرزامی با خلاقیتی که از خود به نمایش گذاشته توانسته آرم دانشگاه تهران را که ریشه در تمدن ساسانی و همچنین قوس جناغی که ریشه در معماری اسلامی ایران داردرا باهم ادغام کندو این سردر باشکوه را محل ورود و خروج مروجان فرهنگ،هنر و تمدن این مرزبوم است را شکل دهد.

Keywords:

سردر دا نشگاه تهران , کوروش فرزامی , نماد ملی , ویژگی طرح , معماری نو گرای ایرانی