رحمت محمدزاده - دانشیار گروه معماری دانشگاه تبریز،

اگر موضوع دانش شهرسازی به فرم، فضا و عملکرد خلاصه شود، بحثی نیست که عملکرد به دلیل جامعیت محتوائی از اهمیت از بدو پیدایش دانش شهرسازی و ترافیک حتی قبل از آن، همواره وجود داشته و بنابراین « عملکرد » کلیدی برخوردار است. واژهپیشینه آن به بیش از قدمت این دانش برمی گردد. اگر بنا باشد مفهوم عملکرد تبیین شود، بایستی ماهیت و چیستی دانش شهرسازی و ترافیک فهم و درک گردد؛ عملکرد به عنوان متغیر وابسته و شهرسازی و ترافیک به عنوان متغیر مستقل. با چنینفراشدی است که عملکرد به مثابه مفهومی از پیش تعیین شده، ماهیت شهرسازی و ترافیک را قوام می بخشد. مسیرهای پیاده بهعنوان جزئی از شبکه ارتباطی شهر، مستثنی از این امر نیستند. این شبکه ها علاوه بر عملکرد ارتباطی و ترافیکی، دارای کارکردهای اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و تجاری، آموزشی و تربیتی، روانی و ادراکی، ورزشی و تفریحی، ایمنی و راحتی،زیباشناختی، گردشگردی و غیره هستند. گرچه در دوره مدرن از نقش و جایگاه مسیرهای پیاده تاحدی کاسته شد، لیکن بدنبالافزایش بی رویه وسائط نقلیه موتوری و بروز مسائل و مشکلات حاد زیست اجتماعی، مجددا بر توسعه این فضاها به عنوان یک آموزشگاه عمومی و عملی در قریب به اتفاق شهرهای جوامع توسعه یافته تاکید گردید. این مقاله از میان عملکردی مختلف شبکهمعابر پیاده شهری، درصدد تببین کم و کیف عملکرد ترافیکی آن و تجارب موجود در این خصوص می باشد. این بررسی به روشتوصیفی و کتابخانه ای انجام می پذیرد. بر این باور است که توسعه عملکرد ترافیکی شبکه معابر پیاده شهری به سهم خود می تواند گامی هر چند کوچک در جهت نیل به توسعه شهر سالم و پایدار باشد

عملکرد ترافیکی، شبکه معابر، فضای پیاده، توسعه شهری