مرتضی علینقی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم
علی مرجوعی - مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

معماری امروز وارد دوره جدیدی از مفاهیم و روشها شده که لازمه آن خلاقیت ونوآوری است.برای بروزاین نوآوریها در این عصر دیجیتال نیازبه ابزار طراحی دیجیتال یا کامپیوتراست.طراحی دیجیتال یا معماریدیجیتال به مفهوم طراحی بر اساس خواص ذاتی کامپیوتر و به زبان کامپوتر یا الگوریتم است. شاید این اندازه گرایش به نوآوری در معماری از نقد آن به دوران معماری پست مدرن و جریانهای هم عصر آن شکل گرفتهباشد .اما این خلاقیت وتنوع در بعضی ازمواقع رو به پدیدههای غریب از طریق آشناییزدایی گام بر میدارند و این جلب توجه تا به آنجایی پیش میرود که برهم زدن آرامش ذهنی و وارد ساختن شوک بر مخاطب را نوعیخلاقیت قلمداد میکنند.اما این نوع معماری پس از مدتی به فراموشی سپرده میشود و فضا ناگزیر از نابودی ، به خودویرانگری میگراید.اما در تبیین این موضوع و برای اینکه بتوان به ساخت فضا هایی دست یافت کهعلاوه براینکه بتواند نیازانسان را پاسخ دهد و عین حال با طیف وسیعی از انسانها ارتباط بر قرار کند، استفاده از الگوهای پایدار یا الگوهای مشترکی که کهنالگو یا آرکیتایپ نامیده میشوند پیشنهادمیشودکه دچارمرگتدریجی نشود و با ایجاد حس حیات و برقراری ارتباط با مخاطب،بتواند معماری زندهای پدید آورد.به این منظوردومدل از طراحی معماری آرکیتایپی با مفاهیم کهنالگو ماندالاو کهن الگوی اسپیرال کیهانی درقالب طراحی الگوریتمی ارائه می شود

معماری الگوریتمی،معماری آرکیتایپی،کهنالگو،معماری زنده،ماندالا،اسپیرال کیهانی