تحول منظر خیابان طالقانی اصفهان در گذر زمان

در طول تاریخ معاصر تحولات بنیادی در زمینه معماری و شهرسازی در کشورمان با چنان سرعتی شکل گرفت که درشهرهای تاریخی ما تعامل نه چندان مطلوبی میان بافت تاریخی و اجزای جدید در آنها رخ داده است.در گذشته ای نهچندان دور،ساختمان ها درکمال احترام به بناهای پیرامونی،در زمینه جای می گرفتند این در حالی است که معماری شهرها و بناهای هزار رنگ و گوناگون امروز ،نشان از بی توجهی یا سهل انگاری دوران معاصر ما به این موضوع دارد.درروندی که در حال حاضر با آن روبرو هستیم،ارزش های معماری،کالبدی و فضای مندرج در بافت های تاریخی تا حدود زیادی در پس پرده قرار گرفته و به تدریج رو به زوال می نهند که در نتیجه چنین روندی سیما و منظر کلی شهرها و خیابان های ما در بیشتر موارد هیچ وحدت و انسجامی نخواهد بود.شهرهای تاریخی گرچه کوله باری از گذشته را بردوش دارند اما در حال زندگی می کنند و نگاهشان به آینده است.برخورد با این گونه شهرها در همه لایه ها ظرافت بی نهایتی را مطالبه می نماید که در این بین آخرین لایه که همان نمای شهری است و برخورد با آن جایگاه ویژه ایدارد.این مقاله تلاشی در جهت شناسایی گونه ای از معماری ایرانی است که از زمان قاجار تا به امروز شکل گرفته و درآن ارزشهایی از هویت سیمای شهری ایران وجود دارد.بنابراین هدف این مقاله شناسایی تحول نمای خیابان طالقانی در بافت تاریخی اصفهان در سه دوره 1-دوره اول توسعه : اواخر دوران حکومت قاجار و اوایل پهلوی اول 2-اواخر پهلوی اولو اوایل پهلوی دوم 3-اواخر پهلوی دوم تا به امروز،پرداخته می شود.روش تحقیق دارای رویکردی تحلیلی و اسنادی است که با بهره گیری از منابع موجود به بررسی جداره خیابان طالقانی در سه دوره تحول معماری پرداخته و در پایان به ارزیابی جنبه های مثبت و منفی آن پرداخته می شود

Keywords:

نمای خیابانی , معماری خیابانی , هویت , خیابان طالقانی اصفهان