مجید احمدنژادکریمی - کارشناس ارشد تکنولوژی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
مسعود رسولی لارمایی - کارشناس ارشد تکنولوژی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

سازه یک عنصر خنثی معماری نیست، بلکه بر فضای پیرامون خویش تاثیر گذاشته و حضور پررنگش برداشت ها و تحلیل های معمارانه بسیاری را طلب می کند. یکی از قدرت های دگرگون کننده سازه در بالا بردن کیفیت فضاهای معماری،زمانی است که سازه و نور در همزیستی با هم و به صورت یکپارچه به کار می روند. سازه می تواند به عنوان منبع و کنترل کننده نور در طراحی های معماری درنظر گرفته شود. همبسته سازی و تلفیق سازه و نور با یکدیگر، در معماریامروز دنیا از ویژگی های اساسی در طراحی بسیاری از فضاها و کاربری ها می باشد. در نتیجه نیاز به شناخت این دوعنصر و نحوه اثر بخشی آن ها بر یکدیگر، یک امر ضروری برای طراحی معماری موفق تر است. در این مقاله سعی شده است تا در ابتدا به بررسی چگونگی ارتباط و تاثیر سازه و نور بر یکدیگر و جایگاه آن ها در معماری امروز دنیا در غالبنمونه های موردی شاخص آن ها بررسی گردد. سپس به ارائه شیوه هایی جهت بیشینه کردن استفاده از نور در فضای معماری به کمک سازه پرداخته می شود

همبسته سازی سازه و نور، بیشینه کردن نور، برهم کنش سازه و نور