آسیب شناسی مدیریت احیای بافت تاریخی در شهر اصفهان نمونه موردی: محله تاریخی جنوب میدان نقش جهان

بافت تاریخی شهر اصفهان با برخورداری از ارزشهای کم نظیر محسوس و نامحسوس شهری، ظرفیت ویژه ای در ایجاد خاطرات وانگاره های شهری و بازتولید پیاپی آن دارا می باشد. متاسفانه این گنجینه فرهنگی در یکصد سال اخیر، با تهدیدات جدی درزمینه تخریب بناهای تاریخی، نوسازیهای ناهماهنگ و... مواجه بوده است. لذا احیای بافت تاریخی از مهمترین رسالتهای سازمان های مدیریت شهری محسوب می گردد. در این مسیر، پروژه های کلانی نظیر پروژه احیای میدان عتیق، احیا ی محله تاریخیجنوب میدان نقش جهان، بدنه سازی و احیا جداره شرقی و غربی چهارباغ و ... توسط سازمانهای زیربط، مطرح گردیده و بودجهقابل توجهی برای طراحی پروژه های فوق هزینه شده است. لیکن مشکلات و مسایل متعددی در مسیر تحقق آنها از جمله ضعف در مواردی چون تامین منابع مالی، مشارکت بخش خصوصی،مقبولیت طرح از دید مخاطبان طرح، انعطاف پذیری طرح و نیز مواجهه با مشکلات پیش بینی نشده و عدم جامعیت طرح در راستای پوشش دیدگاه های موازی و الویت بندی مغایر مسولین شهر در رابطه با پروژه های مختلف وجود دارد که روند ا جرای آنها را تضعیف می نماید. این موانع، در مواردی نظیرپروژه احیای محله تاریخی جنوب میدان نقش جهان - با وجود مطالعاتگسترده و تخصیص سرمایه-به توقف اجرایی طرح منجر گردیده است. این پژوهش، به آسیب شناسی روند تحقق پذیری این طرح پرداخته و موانع اجرایی آن را مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش می تواند نقش موثری در تبیین رویکردی نو در مواجهه با پروژه های احیای بافت تاریخی، چه از سوی مشاوران و چه از سوی سازمانهای زیربط داشته باشد.

Keywords:

آسیب شناسی , تحقق پذیری , احیای بافت تاریخی , محله جنوب میدان نقش جهان