محمدجواد مهدوی نژاد - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس
محمدعلی نعمتی - دانشجوی دکترای معماری، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
سپیده رضوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران

سازههای تنسگریتی متشکل از کابلها و عناصر فشاری در یک رابطه هم ارز و متعادل بوده و به عنوان مقولهای نسبتا جدید دررابطه با سازه و معماری مطرح است. کاربرد این سازه به دلیل دارا بودن مزایایی چون کارایی، قابلیت گسترش، تطبیقپذیری باتنشها و نیروهای ایجادشده در سازه، همچنین قابلیت مدلسازی آسان و امکان ساخت در ابعاد مختلف به دلیل استفاده از مدول پایه، روز به روز درحال گسترش است. هدف از پژوهش حاضر معرفی تحلیل سازههای تنسگریتی ،به عنوان نمودی از نوآوری در آیندهی سازههای فضایی، در طراحی معماری است. این سازه سیستمی است که با رویکردی نوین به حل مسائل سازهای و به تعادل رسانیدن کشش و فشار موجود درطبیعت و اذعان به مکمل بودن آنها مقاومتی پایدار را ایجاد مینماید. خوداتکایی، حذف عناصر اضافی سازهای از سیستم وخصوصیات و ویژگیهای منحصر به فرد اینگونه سازها، قابلیت بالای آن را برای استفاده در طراحی، برای معماران و مهندسین، فراهم میکند.

سازه های تنسگریتی، کشش، تعادل، گراف