علی اعلائی
محسن نظری مهر
مهدی یوسف زاده

دهه 70 میلادی رامی توان دهه آگاهی یافتن ازبحران های زیست محیطی نامیدکه عکس العمل هایی را در دنیا ایجادنمود،که توسعه پایداریکی ازآنهاست.باآغازبحران انرژی درجهان عصرپایداری آغازشد.ودرپی آن سه حیطه موثرارزش های اجتماعی،منابعمحیطی ومهارت های طراحی دربحث توسعه وارد شدند. آنچه دراین مقاله مورد توجه قرارگرفته نقش عمده ی طراحی در دست یابی به توسعه پایدار می باشد. معماری به عنوان یک ابر سامانه وظیفه مهمی رابرعهده گرفته است.معماری پایدارمانندسایرمقولاتمعماری،دارای اصول وقواعدخاص خوداست،که این سه مرحله رادر برمیگیرد :صرفه جویی درمنابع،طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی وطراحی برای انسان.معماری درقالب معماری پایدار،به عنوان بخشی ازتفکرواندیشه ی پایدار درصنعت ساختمان تلاش خودرادراین زمینه آغازنموده اند.آنان، برای دست یابی به ایده های پایداری ازطریق طراحی،ساخت وسازونگهداری بناتلاش های زیادی انجام داده اند.باکاربرد اصول معماری پایداروهماهنگ سازی معماری با محیط زیست می توانیم علاوه برایجاد یک فضای راحت وباآسایش برای زندگی ازآلودگی محیط زیست جلوگیری ودرانرژی صرفه جویی شود. روش این تحقیق مبتنی برمطالعه کتابخانه ای است ورویکردی توصیفی دارد.

معماری پایدار،توسعه پایدار،معماری،انسان،طراحی