ثریا مجردخضرآباد
رامین رحیمیان
زهرا احمدی

پس از فراگیرشدن دین مبین اسلام ، مفهوم شهروشهرسازی اسلامی به عنوان یک مقوله جدید در شهرسازی مطرح شدکه به طرز آشکاری درامور نظریهی توسعه کالبدی ساخت وطراحی شهرها نمود پیدا کرده است. شهراسلامی دارایصفات و ویژگی هایی است که درمطالعات وبررسی های گوناگون به آنها اشاره شده است.همچنین با مطرح شدن نظریهی توسعهی پایدار دراواخرقرن بیستم ودر پی آن شهرهای پایدار، جنبه های اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی و بالاخصشاخصههای کالبدی منتج از آنها، به طورجدی درمعماری و شهرسازی معاصر مورد توجه قرار گرفته است. سوال اصلیتحقیق این است که امروزه چگونه و با رعایت چه مولفه هایی میتوان به شهر پایدار اجتماعی بر اساس اصول اسلامیدست یافت؟ برای فرضیه میتوان گفت که شهراسلامی با بهره جستن ازاصول وارزشهای خاص اسلامی که ریشه در دینمبین اسلام دارد، شاخصهای مطرح شده در بعد اجتماعی توسعهی پایدار را در خود داشته و میتواند در طراحی و ساخت شهرها به کار گرفته شود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقهای کاربردی بوده و با روش تحلیلی–استنادی پژوهش شدهاست؛ که در آن ضمن تشریح اصول مطرح در شهر اسلامی و نیز ماهیت توسعهی پایدار و بعد اجتماعی و کالبدی آن، بهتحلیل و مقایسهی آنها پرداخته وبا در نظر گرفتن نقاط قوت هرکدام در ساخت شهرها، به تبیین اصول و راهکارهایی جهت تحقق شهرهای اسلامی منطبق با مفاهیم توسعهی پایدار در دنیای معاصر میپردازد. در نهایت با توجه به این اصول و معیارهای مطرح شده، راهکارهایی کالبدی و اجتماعی جهت دستیابی به شهر اسلامی پایدار پیشنهاد میگردد

شهر اسلامی، توسعهی پایدار، پایداری اجتماعی، شهر اسلامی پایدار